فیزیوتراپی بی اختیاری ادرار
بی‌اختیاری ادرار به شرایطی گفته می‌شود که فرد ریزش غیر ارادی ادرار دارد. این مشکل می‌تواند منشا ضعف عضلانی، بیماری زمینه‌ای، دارویی و … داشته باشد. فهم دسته‌بندی بی اختیاری ادراری به درمان بهتر آن نیز کمک می‌کند، اگرچه ممکن است یک فرد به بیش از یک نوع از بی اختیاری مبتلا باشد.
علامت اصلی بی اختیاری ادراری شامل شکایت بیمار به علت از دست رفتن ادرار به صورت غیر داوطلبانه است. فیزیوتراپی بی اختیاری ادرار با بررسی منشاء اصلی بیماری، به روند درمان و بهبود مشکلات فرد مبتلا به انواع بی اختیاری کمک می‌کند.
انواع بی اختیاری ادراری
انواع بی اختیاری ادراری عبارتند از:
- بی اختیاری ادراری استرسی
- بی اختیاری ادراری اورژانسی
- بی اختیاری ادراری میکس
- سندروم ادرار اورژانسی
بی اختیاری ادراری استرسی
شکایت به علت از دست رفتن ادرار حین فعالیت‌های خاص مثل ورزش سرفه، عطسه و غیره
بی اختیاری ادرار اورژانسی
بیمار به صورت اورژانسی و بدون اختیار نیاز به تخلیه ادرار دارد و ممکن است نتواند جلوی ادرار خود را بگیرد.
بی اختیاری ادراری میکس
نوعی بی اختیاری که در آن بیمار هم به صورت اورژانسی و هم در فعالیت و وضعیت‌های خاص بدنی تخلیه ادرار دارد.
سندروم ادرار اورژانسی
معمولا در شب اتفاق می‌افتد و می تواند با یا بدون ریزش ادرار ناخودآگاه باشد. در این سندروم فرد بیماری زمینه‌ای دیگری ندارد که باعث مشکلات ادراری شود.
فیزیوتراپی بی اختیاری ادرار و درمان آن
مدالیته‌های مورد استفاده در فیزیوتراپی بی اختیاری ادرار شامل بیوفیدبک، جریان تنس و اینترفرنشیال و امواج اولتراسونیک می‌باشند.
به علت این که بیماران معمولا شناختی راجع به عضلات کف لگن و نحوه فعالیت و انقباض آنها ندارند، آموزش به بیمار برای ریلکس کردن یا منقبض کردن آنها بدون مدالیته‌ها امری دشوار است و باعث افزایش هزینه های بیمار و درمانگر می‌شود.
تحریک الکتریکی عضلات کف لگن باعث انقباض عضلات ناحیه توام با مهار شدن انقباض مثانه است. جریان تنس نیز می‌تواند باعث کاهش فعالیت عضلات اور اکتیو شود. الکترود درون واژن یا مقعد بیمار بر اساس ناحیه درمان قرار می‌گیرد، در حالی که الکترود غیر فعال روی سطح بدن قرار دارد.
