شکستگی استرسی
شکستگی استرسی ترک‌های کوچکی هستند که ممکن است در استخوان ظاهر شوند. این عارضه به دلیل اعمال مکرر نیرو در یک ناحیه از بدن خصوصا پاها رخ می‌دهد. همچنین این عارضه ممکن است به دلیل پوکی استخوان رخ دهد، زیرا این بیماری استخوان‌ها را ضعیف و مستعد شکستگی می‌کند.
شکستگی استرسی چیست؟
شکستگی استرسی یک ترک کوچک در استخوان یا کبودی شدید در استخوان است. اکثر شکستگیهای استرسی ناشی از استفاده بیش از حد و فعالیت‌های تکراری است. آنها در دوندگان و ورزشکاران بسیار رایج هستند. این عارضه معمولا زمانی اتفاق می‌افتد که افراد فعالیت خود را تغییر می‌دهند. امتحان کردن یک ورزش جدید، افزایش ناگهانی شدت تمرینات یا تغییر سطح تمرین، برخی از این موارد هستند.
اگر پوکی استخوان یا سایر بیماری‌ها، استخوان‌ها را ضعیف کرده باشد، فعالیت‌های روزمره نیز می‌تواند منجر به شکستگی استرسی شود. در صورت رخ دادن این نوع شکستگی برای مدتی از تمام فعالیت‌های ضربه‌ای شدید خودداری کنید و اجازه دهید شکستگی بهبود یابد. اگر خیلی زود به فعالیت‌های خود بازگردید، روند بهبودی به تعویق خواهد افتاد. علاوه بر این شما با این کار خود را در معرض خطر شکستگی کامل قرار می‌دهید.
دنبال راهکار درمانی هستید؟
گروه سلامت بهروزی با ارائه برنامه‌های درمانی و استفاده از جدیدترین و پیشرفته‌ترین تجهیزات روز دنیا به شما کمک می‌کند تا هر چه سریعتر سلامتی خود را به دست آورید.
برای دریافت نوبت ویزیت با شماره ۲۶۷۶۵۱۲۲(۰۲۱) تماس بگیرید.
رایج ترین شکستگی استرسی در کجا اتفاق می افتد؟
شکستگی استرسی اغلب در متاتارس‌های دوم و سوم پا ( استخوان‌های کف پا) رخ می‌دهند که نازک‌تر و اغلب بلند‌تر از متاتارس مجاور هستند. این ناحیه بیشتر مستعد شکستگی است زیرا هنگام راه رفتن یا دویدن به آن فشار می‌آورید.
شکستگی استرسی در استخوان پاشنه نیز شایع است. نازک نی (استخوان خارجی ساق پا و مچ پا)، تالوس (استخوان کوچک در مفصل مچ پا) و ناویکولار (استخوانی در بالای قسمت میانی پا) نیز بیشتر از سایر استخوان‌ها مستعد شکستگی استرسی هستند.
بسیاری از شکستگیهای استرسی آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد هستند و در طول فعالیت زمانی اتفاق می‌افتند که نیروهای مکرر منجر به آسیب میکروسکوپی به استخوان می‌شوند. نیروی تکراری که باعث شکستگی استرسی می‌شود آنقدر زیاد نیست که باعث شکستگی حاد شود.
علائم شکستگی استرسی
علائم شکستگی استرسی عبارتند از:
- درد: درد مبهم تا شدید و شدت درد به شدت شکستگی بستگی دارد.
- تورم: درد ممکن است با تورم در طرفین و بالای ناحیه رخ دهد.
- حساسیت: شکستگیهای استرسی ممکن است باعث حساسیت عضلات اطراف ناحیه آسیب دیده شود.
علت شکستگی استرسی
علت اصلی شکستگی استرسی تغییر در فعالیت بدنی مانند افزایش ناگهانی شدت ورزش است. اکثرا به دلیل استفاده بیش از حد از یک عضله خاص رخ می‌دهد. استخوان‌ها و ماهیچه‌هایی که در یک حرکت خاص استفاده می‌شوند زمان لازم برای ریکاوری را ندارند که در نتیجه منجر به شکستگیهای ریز میکروسکوپی می‌شوند. عوامل دیگری که ممکن است منجر به این عارضه شوند عبارتند از:
- آمادگی ضعیف بدنی
- مشکلات استخوانی
- تغییر سطح و جابجایی ناگهانی
- انجام نادرست تمرینات
عوامل خطر شکستگی استرسی
هم عوامل درونی و هم عوامل بیرونی می‌توانند منجر به ایجاد شکستگی شوند. برخی از عوامل خطر شکستگی استرسی رایج عبارتند از:
- دویدن و پریدن زیاد
- دویدن روی سطوح سخت
- عادات غذایی ناکافی
- مقدار زیادی فعالیت بدنی
- سیگار کشیدن
- سطوح بالای مصرف الکل
- وزن بالا
- داشتن شاخص توده بدنی پایین (BMI)
- عوامل هورمونی
- شرایط عضلانی
- تغییرات بیوشیمیایی و تشریحی
- کاهش تراکم استخوان
تشخیص شکستگی استرسی
پزشک برای تشخیص با اعمال فشار ملایم به طور مستقیم به استخوان آسیب‌دیده به دنبال نواحی حساس خواهد بود. کلید تشخیص شکستگی استرسی معمولا گزارش درد بیمار در پاسخ به این فشار است. درد ناشی از شکستگی استرسی در کل پا عمومیت ندارد، اما معمولا به ناحیه روی استخوان آسیب دیده محدود می‌شود.
پزشک ممکن است برای کمک به تایید تشخیص، عکس برداری با اشعه ایکس را تجویز کند. از آنجایی که شکستگی استرسی به صورت یک ترک کوچک شروع می‌شود، دیدن آن در اولین عکس اشعه ایکس اغلب دشوار است. بنابراین ممکن است شکستگی تا چند هفته بعد که شروع به بهبودی کند، قابل مشاهده نباشد. پس از چند هفته، نوعی استخوان در حال بهبودی به نام کالوس ممکن است در اطراف محل شکستگی ظاهر شود. در بسیاری از موارد، این نقطه‌ای است که در آن خط شکستگی قابل مشاهده می‌شود.
درمان شکستگی استرسی
اگر فکر می‌کنید دچار شکستگی استرسی شده‌اید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. زیرا نادیده گرفتن درد می‌تواند عواقب جدی به دنبال داشته باشد. تا زمانی‌که بتوانید به پزشک خود مراجعه کنید، پروتکل RICE را دنبال کنید. RICE مخفف استراحت، استفاده از یخ، فشرده‌سازی و بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده است.
- استراحت: از فعالیت‌هایی که روی عضو آسیب‌دیده فشار می‌آورد؛ خودداری کنید. اگر به هر دلیلی مجبور به تحمل وزن هستید، مطمئن شوید که از یک کفش بسیار حمایت‌کننده استفاده می‌کنید. یک صندل چوب پنبه‌ای با کف ضخیم بهتر از یک دمپایی نازک در صورت آسیب دیدن پاها است.
- کمپرس یخ: بلافاصله پس از آسیب‌دیدگی از کمپرس یخ استفاده کنید تا تورم کاهش یابد. بسته‌های سرد را هر بار به مدت ۲۰ دقیقه و چند بار در روز استفاده کنید.
- فشرده سازی: برای جلوگیری از تورم بیشتر، ناحیه مورد نظر را به آرامی با یک باند پزشکی نرم بپیچید.
- ارتفاع: تا جایی که ممکن است، در حال استراحت عضو آسیب دیده را بالاتر از قلب خود قرار دهید.
داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به تسکین درد و کاهش تورم کمک کنند. اصلاح فعالیت‌ها، فیزیوتراپی، استفاده از بریس، مصرف مکمل کلسیم و ویتامین D و تغییرات تغذیه‌ای نیز می‌توانند به بهبود سریعتر کمک کنند.
مداخله جراحی به ندرت نیاز است و به محل و شدت شکستگی بستگی دارد. با این حال، متخصصان معمولا فقط مداخلات جراحی را برای شکستگیهای شدید توصیه می‌کنند که در آن افراد به همه گزینه‌های درمانی غیر جراحی دیگر پاسخ نمی‌دهند.
