درمان اختلال نعوظ

اختلال نعوظ  ناتوانی در به دست آوردن و نگه داشتن نعوظ به اندازه کافی برای رابطه جنسی است. برآوردها حاکی از آن است که از هر ۱۰ مرد، یک نفر در طول زندگی خود از این مسئله رنج می‌برد. در هر سنی طبیعی تلقی نمی‌شود و ممکن است با مشکلات دیگری که در رابطه جنسی تداخل دارند، مانند کمبود میل و مشکلات ارگاسم و انزال همراه باشد. بسته به علت و شدت اختلال و هر گونه بیماری زمینه‌ای، ممکن است گزینه‌های درمانی مختلفی داشته باشید. پزشک شما می‌تواند خطرات و مزایای هر درمان را توضیح دهد و با توجه به ترجیحات شما بهترین نوع درمان را انتخاب کند.

اختلال نعوظ چیست؟

اختلال نعوظ، ناتوانی در برقراری یا نگه داشتن نعوظ به اندازه کافی برای برقراری رابطه جنسی است. گاهی اوقات به عنوان ناتوانی جنسی نامیده می شود. در جامعه‌ی امروزی به دلیل سبک‌های نادرست زندگی و همچنین فشارهای روانی، جمعیت قابل ملاحظه‌ای از مردان مبتلا به اختلال نعوظ هستند. 

اختلال نعوظ گاه به گاه غیر معمول نیست. بسیاری از مردان آن را در زمان استرس تجربه می‌کنند. با این حال اختلال نعوظ مکرر، می‌تواند نشانه‌ای از مشکلات سلامتی یا مشکلات عاطفی یا رابطه‌ای باشد که نیاز به درمان دارند.

اگر به طور مرتب موارد زیر را دارید، ممکن است اختلال نعوظ داشته باشید:

• مشکل در نعوظ
• مشکل در حفظ نعوظ در حین فعالیت‌های جنسی
• کاهش علاقه به رابطه جنسی

علت اختلال نعوظ

علت اختلال نعوظ  متفاوت است و می‌تواند شامل شرایط عاطفی و جسمی شود. به‌طور‌کلی دلایل شایع عبارتند از:

• روحی و روانی
• عروقی و شریانی
• اختلال هورمونی
• داروها
• دیابت
• چاقی
• افزایش سن
• اختلالات خواب
• مصرف مواد مخدر
• مصرف زیاد الکل
• استفاده از محصولات تنباکو
• برخی بیماری‌ها مانند بیماری پارکینسون یا بیماری ام اس
• آسیب به ناحیه لگن از طریق آسیب یا جراحی
• بیماری پیرونی، که باعث ایجاد بافت اسکار در آلت تناسلی می‌شود.

پیشگیری از اختلال نعوظ

راهکارهایی وجود دارد که می‌توانید برای پیشگیری از اختلال نعوظ انجام دهید. بسیاری از این مراحل شامل تغییر شیوه زندگی سالم است. آنها نه تنها برای جلوگیری، بلکه برای بهبود سلامت کلی شما نیز مفیدند.

توصیه‌های زیر را برای پیشگیری از اختلال نعوظ دنبال کنید:

شرایط پزشکی مانند بیماری قلبی و دیابت را تحت کنترل داشته باشید.

1. به طور منظم ورزش کنید.
2. وزن سالم را حفظ کنید.
3. بر رژیم غذایی سالم تمرکز کنید.
4. راه‌هایی برای کاهش یا مدیریت استرس پیدا کنید و اگر دچار اضطراب یا افسردگی هستید، به دنبال کمک باشید.
5. ترک سیگار و از الکل در حد اعتدال استفاده کنید.
6. از مصرف داروهایی که توسط پزشک توصیه نشده است خودداری کنید.

درمان اختلال نعوظ

درمان اختلال نعوظ به علت زمینه‌ای بستگی دارد. ممکن است لازم باشد ترکیبی از درمان‌ها، از جمله دارو‌درمانی، فیزیوتراپی، استفاده از درمان شاک ویو و یا دیگر روش‌ها را استفاده کنید.

فیزیوتراپی در اختلال نعوظ

شواهد در دست است که بازآموزی عضلات کف لگن می‌تواند در درمان اختلال نعوظ بسیار موثر باشد. ارزیابی دقیق توسط فیزیوتراپیست واجد شرایط تعیین می‌کند که آیا ماهیچه‌های لگن در این اختلال نقش دارند یا خیر. انجام تمرینات کف لگن به طور قابل توجهی عملکرد نعوظ را در افرادی که دارای کف لگن کم‌کار هستند، بهبود می‌بخشد. استفاده از تحریکات الکتریکی و سایر مداخلات فیزیوتراپی نیز نتایج امیدوارکننده‌ای داشته‌ است.

درمان اختلال نعوظ با شاک ویو

درمان اختلال نعوظ با شاک ویو یکی از روش‌های موثر در اختلال نعوظ می‌باشد که در مرکز فیزیوتراپی بهروزی انجام می‌شود. شاک ویو یک درمان پزشکی است که سال‌ها وجود دارد. اغلب از آن به عنوان گزینه‌ی درمان غیر‌تهاجمی برای سنگ کلیه و آسیب‌های ارتوپدی استفاده می‌شود. اخیرا از این روش درمانی برای درمان اختلال نعوظ استفاده می‌شود. درمان با شاک ویو معمولا برای بیمارانی توصیه می‌شود که به داروها پاسخ مناسبی نمی‌دهند یا درمان‌های تهاجمی بیشتری نمی‌خواهند.

اصلاح سبک زندگی

اصلاح سبک زندگی نقش زیادی در درمان اختلال نعوظ دارد. بسیاری از قسمت‌های مختلف بدن شما مسئول کمک به نعوظ و حفظ آن هستند. گاهی اوقات، علت این اختلال ممکن است مربوط به انتخاب شیوه زندگی باشد. درمان‌های پزشکی زیادی برای اختلال نعوظ وجود دارد، اما برخی از تغییرات شیوه زندگی نیز می‌تواند به شما کمک کند. برخی از عواملی که می‌تواند در نعوظ تاثیر داشته باشند، عبارتنداز:

• رژیم غذایی سالم
• ورزش به طور منظم
• ترک سیگار
• مدیریت استرس و مسائل مربوط به رابطه جنسی
• داشتن فعالیت جنسی منظم

دارو (گیاهی، تقویتی)

داروهای (گیاهی، تقویتی) همراه با تغییر شیوه زندگی، برای درمان نقش موثری دارند. موارد زیر برخی از مکمل‌هایی هستند که مورد مطالعه قرار گرفته و بی‌خطر هستند:

• DHEA
• جینسینگ
• ال آرژنین
• آوانافیل (Stendra)
• سیلدنافیل
• تادالافیل
• وردنافیل
• اگر سطح تستوسترون پایینی دارید، تستوسترون درمانی (TRT) نیز ممکن است توصیه شود.

داروهای مورد استفاده برای سایر بیماری‌ها ممکن است باعث اختلال نعوظ شود. با پزشک خود در مورد داروهای خود و اینکه آیا آنها می‌توانند علائم را ایجاد کنند، مشورت کنید.

روان درمانی

نقش روان‌درمانی در بهینه‌سازی نتایج درمانی بیش از پیش آشکار است. اگرچه پزشکان درمان موثر و ایمن برای اختلال نعوظ دارند، اما موانع روانی – اجتماعی در درمان بیماران تداخل ایجاد می‌کند. با ارائه درمان یکپارچه پزشکی – روانی به بیماران، اثربخشی مداخلات‌درمانی بر اختلال نعوظ افزایش می‌یابد.

واکیوم

با استفاده از دستگاه واکیوم، خون به آلت تناسلی کشیده می‌شود که منجر به نعوظ می‌شود.

ماساژ پروستات

ماساژ پروستات، نوعی ماساژ‌درمانی است که جهت درمان این اختلال استفاده می‌شود. ماساژ پروستات اغلب همراه با سایر درمان‌ها استفاده می‌شود. در طول ماساژ پروستات، پزشک بافت‌های داخل کشاله ران و اطراف آن را ماساژ می‌دهد تا جریان خون به آلت تناسلی افزایش یابد. ممکن است لازم باشد چندین بار در هفته ماساژ دریافت کنید. طول مدت ماساژ بستگی به علائم دارد.

طب سوزنی

طب سوزنی ممکن است به درمان اختلال نعوظ حاصل از مشکلات روان‌شناختی کمک کند. مطالعات در مورد اثربخشی آن محدود است.

تمرینات ورزشی

تمرینات ورزشی خاصی وجود دارند که می‌توانند به اختلال نعوظ کمک کنند. تمرینات ورزشی موثر شامل:

• تمرینات کگل
• ورزش هوازی
• یوگا

تمرینات کگل

تمرینات کگل حرکات ساده‌ای هستند که می‌توانید برای تقویت عضلات کف‌لگن انجام دهید.

ورزش هوازی

ورزش هوازی متوسط تا شدید نه تنها برای سلامت کلی شما مفید است، بلکه می‌تواند جریان‌خون را افزایش دهد و احتمالا به اختلال نعوظ کمک کند. محققان دریافتند که سطح تستوسترون با سطح چربی بدن و چربی‌ شکم رابطه منفی دارد. ورزش ممکن است علاوه بر کاهش چربی بدن، تستوسترون را افزایش دهد.

یوگا

یوگا می‌تواند به آرامش ذهن و بدن شما کمک کند. از آنجا که استرس یا اضطراب می‌تواند باعث اختلال نعوظ شود یا باعث تشدید آن شود، تمرین یوگا ممکن است راهی موثر برای کاهش علائم اختلال نعوظ باشد.

جراحی

جراحی یکی از درمان‌های خط آخر و تهاجمی اختلال نعوظ که شامل قرار دادن ایمپلنت آلت تناسلی (پروتز آلت تناسلی) است. از آنجا که جراحی عروق آلت تناسلی برای مردان مسن که دارای مهار کننده‌های خوراکی PDE5 نیستند، درمان ICI یا IU توصیه نمی‌شود. اگرچه این جراحی خطراتی را به همراه دارد، اما در بین گزینه‌های درمانی، دارای بالاترین میزان موفقیت و رضایت هستند.